ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Ας γνωρίσουμε δυο αρχαίους Ακαρνάνες...Τον Μάντη Μεγιστίας και τον Λυσίμαχο...!



Από το blog γη Αιτωλών κι Ακαρνάνων 
θα δούμε δυο σπουδαίους αρχαίους Ακαρνάνες...


Μάντης Μεγιστίας ο Ακαρνάν


Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν για έναν άλλο μεγάλο Ήρωα των Θερμοπυλών, τον ΜΕΓΙΣΤΙΑ ΤΟΝ ΑΚΑΡΝΑΝΑ; 
Ίσως μόνον ελάχιστοι. 
Ακολούθησε το εκστρατευτικό σώμα των Ελλήνων στις Θερμοπύλες οικιοθελώς, μαζί με τον μοναχογιό του, αφού στις Ελληνικές δυνάμεις, οι οποίες συγκεντρώθηκαν στην Τραχίνα, δεν αναφέρονται Ακαρνάνες, τους οποίους συναντούμε συμμετέχοντες στον κοινόν αγώνα κατά των Περσών με οργανωμένο σώμα, αργότερα στις Πλαταιές.

Ήταν μάντης και οιωνοσκόπος, καταγόμενος από το λαμπρό μαντικό γένος των Μελαμποδιδών, με γενάρχη τον Μελάμποδα και ένδοξους προγόνους τον Αντιφάτη, τον Οϊκλή, τον Αμφιάραο και τον Αμφίλοχο.

Δυστυχώς ο ιστορικός των Περσικών πολέμων Ηρόδοτος, 
ο οποίος αφιερώνει μεγάλο μέρος της αφήγησης του για τα γεγονότα των Θερμοπυλών στον ΜΕΓΙΣΤΙΑ, 
δεν μας αναφέρει ποια Ακαρνανική πόλη ήταν η γενέτειρά του, αλλά η αναφορά του γένους του, προκρίνει σαν πιθανότερη πόλη καταγωγής του το Αμφιλοχικόν Άργος, ή κάποια άλλη πολίχνη στην περιοχή της αρχαίας Αμφιλοχίας.

Ήταν αυτός που διείδε το ηρωϊκό τέλος των Θερμοπυλομάχων, πριν ακόμη γίνει γνωστή στους Έλληνες η προδοσία του Εφιάλτη.

Το γεγονός περιγράφεται χωρίς αμφισβήτηση από τον Ηρόδοτο:
«Τοίσι δε εν Θερμοπύλησι Ελλήνων πρώτον μεν ο μάντις Μεγιστίης εσιδών ες τα ιρά έφρασε τον μέλλοντα έσεσθαι άμα ηοί σφι θάνατον …;»

«Στους Έλληνες δε, οι οποίοι βρίσκονταν στις Θερμοπύλες, πρώτα – πρώτα ο μάντης Μεγιστίας, αφού εξέτασε τα σπλάχνα των σφαγίων, προείπε τον θάνατο, ο οποίος τους περίμενε την αυγή …;» Ηροδότου Ιστορία Ζ΄(Πολύμνια) 219

Όταν η πληροφορία της περικύκλωσης του Ελληνικού στρατεύματος επιβεβαιώθηκε από αυτόμολους από το περσικό στρατόπεδο


Έλληνες και στο πολεμικό συμβούλιο, το οποίο συνεκάλεσε ο Λεωνίδας, πάρθηκε η απόφαση οι Έλληνες να υποχωρήσουν για να μην εξολοθρευθούν, ώστε να φανούν χρήσιμοι στην Πατρίδα σε επόμενο αγώνα, ο μόνος ο οποίος εζήτησε να παραμείνει και να θυσιασθεί πολεμώντας μαζί με τους Λακεδαιμονίους και τους Θεσπιείς, ήταν ο μάντης ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ.

Η ηρωϊκή του ψυχή και η ιστορία του λαμπρού και δοξασμένου του γένους, του υπέδειξαν τον μοναδικό δρόμο της θυσίας, η οποία θα του εξασφάλιζε την αιώνια δόξα και θα λειτουργούσε σαν φωτεινό παράδειγμα στους μεταγενέστερους.

Ο ιερός αυτός άνδρας, ο εκτελών με περισσή ικανότητα τα καθήκοντα του μάντη και του οιωνοσκόπου, μέσα σε μία στιγμή μεταμορφώθηκε σε ατρόμητο πολεμιστή, καταθέτοντας την ίδια του την ζωή στο βωμό της Ελλάδος.

Ζήτησε μόνον από τον μονάκριβο γιο του να φύγει, για να μην πάψει να υφίσταται η γενιά του με το θάνατό του, γιατί δεν ήταν θεάρεστη πράξη στους Έλληνες η εξάλειψη των γενών. Κι αυτός, παρά την προτροπή του Λεωνίδα να αποχωρήσει, έμεινε εκεί μαχόμενος τις ορδές του Ξέρξη και καλωσορίζοντας τον θάνατο από τα βέλη και τα δόρατα των εχθρών «ανήρ γενόμενος άριστος».

Ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος με θαυμασμό αναφέρει:
«Μαρτύριον δε μοι και τόδε ουκ ελάχιστον τούτου πέρι γέγονε, ότι και τον μάντιν ος είπετο τη στρατιή ταύτη, Μεγιστίην τον Ακαρνήνα, λεγόμενον είναι τα ανέκαθεν από Μελάμποδος, τούτον είπαντα εκ των ιρών τα μέλλοντά σφι εκβαίνειν, φανερός εστι Λεωνίδης αποπέμπων, ίνα μη συναπόληταί σφι. Ο δε αποπεμπόμενος αυτός μεν ουκ απέλιπε, τον δε παίδα συστρατευόμενον, εόντα οι μουνογενέα, απέπεμψε.»

«Ακλόνητη απόδειξη γι’ αυτό που λέω είναι και το εξής, ότι όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον μάντη που ακολουθούσε το στρατό, τον Ακαρνάνα Μεγιστία, που έλεγαν πως καταγόταν από τον Μελάμποδα, αυτόν που εξετάζοντας τα σφάγια είχε προφητεύσει εκείνα που έμελλαν να συμβούν, είναι γνωστό ότι ο Λεωνίδας κι αυτόν τον έδιωξε, για να μην απολεσθεί μαζί τους. Ο Μεγιστίας όμως, μολονότι τον έδιωχναν, δεν θέλησε να αναχωρήσει και έδιωξε μόνο τον μονάκριβο γιό του, που εξεστράτευσε μαζί τους.» Ηροδότου Ιστορία Ζ΄(Πολύμνια) 221



Έμεινε λοιπόν ο ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ στο πλευρό των χιλίων ηρώων και βρήκε τιμημένο θάνατο στις Θερμοπύλες την τρίτη και τελευταία ημέρα της μάχης. Το πλάτωμα μεταξύ των δύο στενών, όπου το πρωινό εκείνης της ημέρας έπεσε ηρωικά ο Λεωνίδας, ή ο λόφος του Κολωνού, όπου αργότερα συμπτύχθηκαν μαχόμενοι οι λιγοστοί Έλληνες, βαλλόμενοι πανταχόθεν και πολεμώντας προς όλες τις κατευθύνσεις με ανυπέρβλητο θάρρος και αυταπάρνηση, δέχθηκε το καταματωμένο από τις πληγές σώμα του και η ιερή Ελληνική γη ποτίστηκε από το τιμημένο αίμα του και από το τιμημένο αίμα των συμπολεμιστών του, για να αναζωογονηθεί το δένδρο της ελευθερίας, το οποίο κινδύνευε να μαραθεί κάτω από την επέλαση των βαρβάρων ορδών του Ξέρξη.

Οι Έλληνες της εποχής του, αφού έδιωξαν από την χώρα τους Πέρσες, τίμησαν τους νεκρούς ήρωες Θερμοπυλομάχους με μνημεία, επιγράμματα και επιτύμβιες στήλες. Στον μάντη Μεγιστία, ο Σιμωνίδης του Λεωπρέπη έγραψε και αφιέρωσε ιδιαίτερο επίγραμμα στο μνήμα του, σε ένδειξη τιμής και φιλίας προς εκείνον, επίγραμμα το οποίο διασώζει στην ιστορία του ο Ηρόδοτος μαζί με τα επιγράμματα των Σπαρτιατών και των Πελοποννησίων ως εξής:

«Μνήμα τόδε κλεινοίο Μεγιστία, όν ποτε Μήδοι Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι, μάντιος, ός τότε κήρας επερχομένας σάφα ειδώς ούκ έτλη Σπάρτης ηγεμόνα προλιπείν.»
«Αυτό είναι το μνήμα του δοξασμένου Μεγιστία, που οι Μήδοι τον σκότωσαν, όταν πέρασαν τον Σπερχειό ποταμό, του μάντη που αν και εγνώριζε καλά τον θάνατο που ερχόταν, δεν θέλησε να εγκαταλείψει τον αρχηγό της Σπάρτης.» Ηροδότου Ιστορία Ζ΄(Πολύμνια) 228

Αυτόν λοιπόν τον άνδρα οι Νεοέλληνες τον λησμόνησαν. Σε κανένα σημερινό ιστορικό δοκίμιο δεν αναφέρεται το όνομά του. Η περιοχή η οποία τον γέννησε, η Ακαρνανία, έχει πλήρη άγνοια της ύπαρξής του. Κανένα μνημείο του δεν στήθηκε στον τόπο του, ούτε μία οδός ή κάποιος δημοτικός χώρος δεν φέρει το δοξασμένο όνομά του. Η λήθη βασιλεύει εκεί όπου κάποτε η τιμή προς τους ήρωες ήταν πρώτιστο καθήκον. Μόνο το λιτό χάραγμα του ονόματός του στην βάση του ανδριάντα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, μαρτυρεί στους περαστικούς, την ύπαρξή του…


πηγή: http://peritexnisologos.blogspot.gr/2015/10/blog-post_62.html

Σημείωση: ο Πολιτιστικός σύλλογος Αποδήμων Φυτειωτών ''Το Λιγοβίτσι'' επι προεδρίας του ιστοριοδίφη και συγγραφέαΜπάμπη Κουβέλη, έχει τοποθετήσει το έτος 2003, μπροστά από το Δημαρχιακό κτίριο στις Φυτείες, μαρμάρινη πλάκααναθεματική, σαν ελάχιστο φόρο τιμής, στη μνήμη του Θερμοπυλομάχου Μάντη Μεγιστία για να μένει η θυσία του άσβεστη στις καρδιές των Ακαρνάνων.





Λυσίμαχος ο Ακαρνάν


Πολλοί υπήρξαν οι δάσκαλοι και οι παιδαγωγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά λίγοι τον επηρέασαν βαθύτατα και διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του.

Ο μεγαλύτερος όλων φυσικά ήταν ο Αριστοτέλης, όπου η επιρροή του στον νεαρό βασιλιά ήταν τεράστια, όπως είναι γνωστό.



Υπήρξαν κι άλλοι ακόμη, κι αυτό ήταν λογικό, αφού ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας, ήθελε να προσφέρει στον γιο του, την καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσε να έχει.

Γι’ αυτό, προσκάλεσε από ολόκληρη την Ελλάδα τα καλύτερα «μυαλά» της εποχής. Έτσι, στον κατάλογο των παιδαγωγών του Αλέξανδρου, συγκαταλέγονται ο Φιλίσκος, ο διάσημος μαθηματικός Μέναιχμος, ο Λεωνίδας (θείος της Ολυμπιάδας).

Από την μακρινή -για την Μακεδονία- Ακαρνανία, ο Φίλιππος είχε ακούσει για κάποιον Λυσίμαχο, του οποίου η φήμη είχε ξεπεράσει τα άγονα εδάφη της Ακαρνανίας, λόγω των ιδιαίτερων μεθόδων του στην εκπαίδευση των νέων. Τον χαρακτήριζε η πληθωρικότητα και η ελεγχόμενη κολακεία, αλλά και η ικανότητά του να μεταδίδει μετριοπάθεια, αυτοκυριαρχία και υποταγή σε παρορμήσεις.


 

 Σύντομα, ο Ακαρνάνας Λυσίμαχος κλήθηκε από την πιο σπουδαία προσωπικότητα της εποχής, τον Φίλιππο Β’, να αναλάβει, μαζί με τον Ηπειρώτη Λεωνίδα, την βασική εκπαίδευση του μικρού Αλέξανδρου. Εγκαταλείπει την αγαπημένη του πατρίδα και καταφτάνει στην πρωτεύουσα των Μακεδόνων Πέλλα, όπου γίνεται δεκτός με τιμές από τον Φίλιππο και την Ολυμπιάδα. Γρήγορα κερδίζει και την εκτίμηση του σπουδαίου του μαθητή, αφού μυεί αμέσως τον Αλέξανδρο στους θησαυρούς της ελληνικής παράδοσης αλλά και στην ιστορία των προγόνων του. Παράλληλα, προκαλεί το ενδιαφέρον του για το θέατρο, την ποίηση και τις τέχνες.

Ο μικρός Αλέξανδρος εντυπωσιάζεται απ’ όσα γνωρίζει από τον δάσκαλό του, ιδιαίτερα από τα ομηρικά έπη και περισσότερο από την Ιλιάδα, την ιστορία του Τρωικού πολέμου. Πιθανόν ο Λυσίμαχος να μετέτρεπε το μάθημα σε παιχνίδι. Αυτός ο σπουδαίος παιδαγωγός, δίδασκε την Ιλιάδα παρίστανοντας τον Φοίνικα (παιδαγωγό του Αχιλλέα), ο Αλέξανδρος είχε τον ρόλο του Αχιλλέα και ο Ηφαιστίωνας, τον ρόλο του Πατρόκλου. Σταδιακά, ο μικρός Αλέξανδρος ταυτίστηκε με τον σπουδαίο Αχιλλέα και πάντοτε ήθελε να του μοιάσει και να τον ξεπεράσει.

Το πόσο πολύ επέδρασε ο Λυσίμαχος πάνω στον νεαρό διάδοχο, αποδεικνύεται από την ευγενή φυσιογνωμία του Αλέξανδρου,
όπως μάλιστα αυτή καταγράφεται αναλυτικά από τους ιστορικούς της αρχαιότητας.

 

Επιπλέον, το πάθος του για την Ιλιάδα, με τον τρόπο που την δίδαξε ο Λυσίμαχος, φαίνεται από το γεγονός, ότι ο Αλέξανδρος, και μέχρι τον θάνατό του, κάτω από το μαξιλάρι του, εκτός από το ξίφος του είχε και κάποιο αντίγραφο της Ιλιάδας, την οποία την διάβαζε σε κάποια από τις ανάπαυλές του. Επίσης, όταν πάτησε το πόδι του στην Τροία, ως ηγέτης των Ελλήνων εναντίον των Περσών, απέδωσε τιμές στον τάφο του Αχιλλέα και του Πατρόκλου, και είχε πάντα μαζί του, την ασπίδα του ομηρικού ήρωα, που πήρε ως δώρο από τους ιερείς του ναού της Τροίας.

Ο Λυσίμαχος παρέμεινε στην Πέλλα, ακόμη κι όταν ο Αριστοτέλης ανέλαβε τον έφηβο πλέον Αλέξανδρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δεν δημοσιεύονται ανώνυμα σχόλια...
Ο διάλογος γίνεται επώνυμα...
Γράψτε το πραγματικό σας ονοματεπώνυμο...
Και φυσικά ακόμα και τα επώνυμα σχόλια
θα εγκριθούν εφ όσον προσφέρουν θετικά στην συζήτηση
και δεν είναι αρνητικά επιθετικά ή ειρωνικά...